عملیات حرارتی قطعات ویژه آهنگری با اندازه بزرگ و متوسط معمولا شامل پس از
آهنگریعملیات حرارتی و عملیات حرارتی عملکرد. هدف از عملیات حرارتی پس از آهنگری تنظیم و پالایش دانه، تنظیم ساختار، و آماده سازی برای عملیات حرارتی عملکرد، تشخیص نقص اولتراسونیک پس از ماشینکاری خشن و ماشینکاری خشن بعدی است.
عملیات حرارتی عملکرد، یعنی عملیات حرارتی خاموش کردن و معتدل کردن، فرآیند کلیدی برای کنترل خواص مکانیکی آهنگریهای بزرگ و متوسط است. ساختارهای معمولی مختلف و خواص مربوطه را می توان با عملیات حرارتی عملکرد به دست آورد. اگر ساختار مارتنزیت پس از کوئنچ به دست آید و سوکسیت تمپر شده را بتوان پس از تلطیف در دمای بالا به دست آورد، استحکام، پلاستیسیته و چقرمگی قطعات به شکل ویژه آهنگری بهتر میتواند برای به دست آوردن خواص مکانیکی جامع بالاتر مطابقت داده شود. اگر ساختار بینیت پایینی پس از کوئنچ به دست آید، خواص مکانیکی پس از تلطیف در دمای بالا مشابه خواص پس از تمپر مارتنزیت است و چقرمگی ضربه بالاتری دارد. پس از کوئنچ، بینیت فوقانی، بینیت دانه ای یا پرلیت به دست می آید. پس از تمپر در دمای بالا، استحکام و چقرمگی کم است و خواص مکانیکی جامع ضعیف است. اگر فریت در بافت خاموش شده وجود داشته باشد، خواص مکانیکی جامع پس از تمپر در دمای بالا به طور قابل توجهی کاهش می یابد، به خصوص چقرمگی ضربه به طور قابل توجهی کاهش می یابد. با توجه به ویژگیهای استحکام و چقرمگی بالا آهنگریهای استوانهای بزرگ و متوسط، مارتنزیت یا ریزساختار مخلوط مارتنزیت و بینیت پایینتر پس از کوئنچ ظاهر میشوند.
فرآیندهای عملیات حرارتی با کارایی بالا معمولاً برای به دست آوردن استحکام و چقرمگی خوب استفاده می شود. دمای آستنیته کردن، دمای تلطیف، زمان نگهداری و سرعت خنک شدن خاموش، پارامترهای فرآیند مهم عملیات حرارتی هستند. برای به دست آوردن استحکام بالا و چقرمگی خوب در دمای پایین، لازم است قطعات ناهنجاری آهنگری شده با بخش استوانه ای بزرگ به سرعت خنک شوند تا پس از کوئنچ کردن، بینیت کمتری به دست آید و پس از اتمام کار، بینیت و ذرات ریز کاربید به دست آید. معتدل کردن