روش تست سختی قطعات آهنگری

روش تست سختی قطعات آهنگری
به منظور حذف تنش پردازش، تنظیم سازمان، پالایش دانه، برای برش های بعدی برای آماده سازی شرایط خوب، پس از فرآوری آهنگری برای انجام عملیات حرارتی مناسب، روش های عملیات حرارتی شامل بازپخت، نرمال کردن، نرمال کردن و معتدل کردن، خاموش کردن و معتدل کردن. . به منظور اطمینان از کارایی عملیات حرارتی، بیشتر مقادیر سختی قطعه کار در محدوده سختی خاصی و تعداد کمی زیر یک مقدار سختی مشخص مشخص می‌شوند. سختی سنج برینل در اکثر روش های سختی سنجی استفاده می شود، در حالی که سختی سنج راکول در چند روش استفاده می شود. تک تک قطعات کار بزرگ را می توان در سختی سنج شاول یا سختی سنج ریشتر استفاده کرد.

همانطور که همه ما می دانیم، تست سختی ازآهنگریبه طور عمده از سختی سنج برینل استفاده می کند، الزامات طراحی استاندارد یا کاربر نیز عمدتاً مقادیر سختی برینل است، انواع مختلفی از آهنگرها مورد نیاز است که قطعه قطعه آزمایش شوند، هر قطعه کار نیز نیاز به تشخیص چندین نقطه دارد.

برای قطعات آهنگری کوچک، می توان آن را مستقیماً روی دستگاه سختی سنج برینل آزمایش کرد. آهنگری های بزرگ و متوسط ​​را نمی توان برای آزمایش به رایانه رومیزی منتقل کرد. دو نوع روش تست سختی وجود دارد، یکی استفاده از سختی سنج قابل حمل برینل، دیگری استفاده از سختی سنج قابل حمل دیگر است که اندازه گیری شده و سپس به مقدار سختی برینل تبدیل می شود.

فورجینگ ها معمولاً فقط قطعات مکانیکی هستند. پس از تولید آهنگری، آنها برای برش به کارخانه های فرآوری مکانیکی فرستاده می شوند. پس از برش، عملیات حرارتی باید انجام شود. روش‌های عملیات حرارتی شامل نرمال کردن، کوئنچ - تمپر کردن، کربوریزاسیون، نیتریدینگ، کوئنچ موضعی با فرکانس بالا و غیره است. برخی از قطعات کار پس از عملیات حرارتی می‌توانند مستقیماً به‌عنوان قطعات مکانیکی مورد استفاده قرار گیرند و برخی نیاز به آسیاب و سایر پردازش‌های نهایی دارند و سپس مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان قطعات مکانیکی

در مقایسه با قطعات مکانیکی که با روش‌های دیگر پردازش می‌شوند (مانند اکستروژن، نورد، ریخته‌گری و غیره)، قطعات مکانیکی پردازش‌شده از قسمت خالی قطعات آهنگری دارای خواص نهایی نهایی عالی هستند. این قطعات کار باید چقرمگی خوبی داشته باشند، اما همچنین برای رسیدن به سختی مشخص شده، قطعه کار در شرایط استفاده از استحکام، سایش، سختی سطح یا سختی موضعی و سایر خواص برخوردار باشد. بنابراین، پس از عملیات حرارتی قطعه کار برای انجام تست سختی دقیق، استفاده از سختی سنج باید سختی سنج راکول باشد. سختی سنج بنچ راکول زمانی که قطعه کار کوچک است قابل استفاده است. سختی سنج قابل حمل راکول باید زمانی استفاده شود که قطعه کار بزرگ، سنگین یا بلند است. هنگامی که سختی سنج راکول قابل حمل در دسترس نیست یا دقت تست سختی بالا نیست، از سختی سنج شاو، سختی سنج ریشتر یا سختی سنج برینل چکشی استفاده کنید.