شما را به درک جزئیات فرآیند آهنگری و آهنگری سوق می دهد

تفاوت میانآهنگریفرآیند و آهنگری به این صورت است که فولاد آهنگری باید در همه جهات چکش کاری شود و قطعات آهنگری، جهت نیرو و جهت قالب گیری اجزا. اولی برای بهبود ساختار و عملکرد قسمت آهنگری است، دومی بیشتر برای به دست آوردن یک شکل آهنگری خاص است.

نورد آسیاب که به عنوان نورد نیز شناخته می شود، به فرآیند ساخت فولاد از طریق نورد کردن فلز بر روی آسیاب نورد برای تغییر شکل آن اشاره دارد. آهنگری یکی از روش های فولادسازی است که پس از حرارت دادن فلز و ضرب و شتم آن، ساختار و شکل قسمت داخلی را از طریق نیروی ضربه چکش تغییر می دهد.



یادداشت ها برای آهنگری: آهنگری پایبند به چند سر، بارها و بارها ناراحت کننده، رسم طولانی، کاربید مش و کاربید یوتکتیک شکسته، حذف ناهمگنی کاربید، پس از آهنگری باید به خنک شدن آهسته و بازپخت به موقع توجه شود.



به طور کلی، استحکام طولی فولاد نورد بیشتر از مقاومت عرضی است (به اصطلاح "ناهمسانگردی"). به منظور اطمینان از استحکام مکانیکی بهتر در تمام جهات نیرو (برای رسیدن به "ایزوتروپیک")، مزایای آهنگری به عنوان یک راه حل خوب عبارتند از: می تواند عیوب مانند حالت ریخته گری شل تولید شده در فرآیند ذوب فولاد را برطرف کند، ریزساختار را بهینه کند. و یک خط فلزی کامل بدست آورید، به طوری که قطعات پردازش بعدی خواص مکانیکی بهتری داشته باشند.

به عنوان مثال، کاربید رسوب‌شده در طی تبلور فولاد قالب سرد کار با کربن بالا و کروم بالا Cr12 کاملاً پایدار است و با عملیات حرارتی معمولی قابل تصفیه نیست. روش آهنگری می تواند کاربید یوتکتیک را بشکند، توزیع ناهموار آن را تغییر دهد، نقشی در پالایش از منبع داشته باشد تا از استحکام، چقرمگی و عمر مفید قالب اطمینان حاصل کند.

آهنگری نه تنها توزیع کاربید را در فولاد یکنواخت می کند، استحکام و چقرمگی را افزایش می دهد، بلکه یک آرایش منطقی را در قالب ایجاد می کند که روند تغییر شکل خاموش شدن را در همه جهات یکسان می کند. بنابراین، فولاد قالب، به خصوص بلانک قالب دقیق و قالب سنگین، باید به طور منطقی تغییر یابد، که نه تنها به راندمان ساخت و فرآوری و کیفیت عملیات حرارتی مربوط می شود، بلکه می تواند به طور قابل توجهی عمر مفید را افزایش دهد. بمیر



به طور کلی، کیفیت آهنگری بسیار بالاتر از سهام نورد است، اما شرایط واقعی بازار ممکن است متفاوت باشد.

بیشتر فولادهای فورجینگ موجود در بازار توسط کارخانه های کوچک تولید می شود. بقای کارخانه کوچک آسان نیست، رقابت قیمت پایین تر است، این رقابت بسیار احتمال دارد که جری سازی رخ دهد، در نتیجه مواد استاندارد نیست. دوم، حتی اگر مواد تشکیل دهنده به استاندارد برسد، کارخانه های کوچک با توانایی تجهیزات و قدرت فنی محدود می شوند، کیفیت فولاد خود دارای نقص های مادرزادی است. پس از آهنگری، لازم است با عملیات پیش گرمایی به موقع همکاری شود. ظرفیت عملیات حرارتی بسیاری از کارخانه‌های کوچک نیز فاقد شرایط لازم است.

در این صورت می توان کیفیت مواد آهنگری را تصور کرد. ترک خوردن در طول پردازش یا عملیات حرارتی غیر معمول نیست. کاربران مواد آهنگری را خریداری می کنند، هدف اصلی این است که خواص مواد بهتر را دنبال کنند، اما نتیجه ممکن است دقیقا برعکس باشد.

این بدان معنا نیست که عملکرد مواد فولادی آهنگری هیچ مزیتی ندارد، اما وضعیت موجود در بازار به گونه ای است که در صورت پیگیری مواد آهنگری، ریسک مواد به جای آن افزایش می یابد.

با فرض عملکرد استاندارد نورد اولیه، فرآیند آهنگری و عملیات حرارتی، کیفیت قطعات آهنگری بدون شک بالاتر از مواد فولادی نورد ماشینی است.