مرز دانه فرعی چند ضلعی به تدریج جایگزین ساختار حرارتی کار در فرآیند تغییر شکل قالب گیری می شود.

آهنگری قالبدر بسیاری از زمینه های صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد و نقش مهمی را ایفا می کند، به منظور برآورده کردن نیازهای تولید، انواع مختلفی از فورجینگ های قالب وجود دارد، بنابراین بسیاری از انواع آهنگری قالب، در زمان فرآیند فورج قالب، فرآیند ساخت نیز متفاوت است. که این آهنگری به منظور اطمینان از کیفیت، در زمان تولید و پردازش چگونه انجام شود؟ در اینجا به معرفی فرآیند فورج قالب، فناوری پردازش قالب گیری قالب مرتبط با آن می پردازیم.


در فرآیند شکل دهی تدریجی آهنگری قالب، فرآیند نرم شدن عمدتا بر اساس بازیابی دینامیکی است و ساختار آن نیز تا حدودی تغییر خواهد کرد. بنابراین، فورجینگ به چه ترتیب و به چه صورت تغییر خواهد کرد و در نهایت چه ویژگی هایی را نشان خواهند داد؟ ملزومات بیشتری برای ریم کردن فورجینگ های قالب تمام شده وجود خواهد داشت. رویکرد این کار چیست؟

در مرحله اولیه تغییر شکل فورجینگ، زیرسازه های ناهم تراز با چگالی بالا تشکیل می شوند. این نابجایی ها می توانند به طور یکنواخت توزیع شوند یا به مرزهای زیردانه زیرساخت های شکننده تبدیل شوند. همچنین در تغییر شکل سرد مشاهده می شود، زمانی که فرآیند نرم شدن مشخص نیست، این مرحله از تغییر شکل گرم را می توان مرحله سخت کاری گرم کار نامید. سپس در مرحله دوم تغییر ساختار قالب فورج، به دلیل تقویت فرآیند نرم شدن، مرز زیردانه چند ضلعی تشکیل می شود و ناحیه مرزی زیردانه دارای تراکم نابجایی آزاد بالاتری است. در فرآیند تغییر شکل، زیرسازی چند ضلعی به تدریج جایگزین ساختار حرارتی کار می شود. خود زیرساخت چند جانبه نیز در حال تغییر است که منجر به تشکیل زیردانه های نزدیک به هم محور می شود.

در پایان تغییر ساختار فورج قالب، زیر ساختار چند ضلعی هم محوری بدون تغییر باقی می‌ماند که مربوط به قسمت بالارونده نمودار تغییر شکل است و تنش و زیرساخت فلزی دائماً در حال تغییر هستند. در مرحله بعدی تغییر شکل حرارتی، تنش و ساختار چند ضلعی حاصل تغییر نمی کند.

راه‌های زیادی برای بزرگ‌کردن سوراخ فورجینگ‌های قالب وجود دارد، از جمله انبساط پانچ، انبساط سنبه و انبساط شکاف. لولاهای پانچ با استفاده از یک پانچ کوچک برای سوراخ کردن ابتدا در قسمت خالی و سپس عبور دادن پانچ بزرگتر از داخل آن ساخته می شوند که می تواند سوراخ را کمی بزرگ کند و به تدریج سوراخ را به اندازه دلخواه بزرگتر کند. عمدتاً برای باز کردن سوراخ هایی با قطر کمتر از 300 میلی متر استفاده می شود. تراش سنبه عمدتاً در فرآیند آهنگری آهنگری حلقه استفاده می شود. لازم است میله هسته را وارد سوراخ کرده و آن را روی قاب اسب نگه دارید. در آهنگری، بلانک در حالی که چکش می خورد تغذیه می شود به طوری که بلانک به طور مکرر در اطراف فورج شده و بین سنبه و سندان کشیده می شود تا قطر داخلی به اندازه دلخواه برسد.

فورجینگ های قالب با کوبیدن دو سوراخ کوچک در قسمت خالی، سپس برش فلز بین دو سوراخ، و سپس گسترش برش و سوراخ های باز شده با پانچ ها برای رسیدن به اندازه دلخواه آهنگری، شکافته شده و دوباره اصلاح می شوند. این روش برای آهنگری آهنگری های دیوار نازک با قطر بزرگ یا آهنگری های دیوار نازک با سوراخ های نامنظم مناسب است.