چرا آهنگرهای بزرگ پس از آهنگری تحت عملیات حرارتی قرار می گیرند

عملیات حرارتی پس از آهنگری آهنگری های بزرگ که به عنوان اولین عملیات حرارتی یا عملیات حرارتی مقدماتی نیز شناخته می شود، معمولاً بلافاصله پس از اتمام فرآیند آهنگری انجام می شود. اهداف اصلی آن عبارتند از:

1. حذف تنش آهنگری، کاهش سختی سطح آهنگری، بهبود عملکرد برش آن، که مستقیم ترین و اصلی ترین هدف عملیات حرارتی پس از آهنگری است.

2 برای عدم عملیات حرارتی نهایی (یا عملیات حرارتی محصول) آهنگری، از طریق عملیات حرارتی پس از آهنگری نیز باید آهنگرها الزامات شرایط فنی شاخص های عملکرد محصول را برآورده کنند. بیشتر این آهنگرها متعلق به آهنگری های ساخته شده از فولاد کربنی یا فولاد کم آلیاژ هستند.

3. تنظیم و بهبود گرمای بیش از حد و ساختار درشت تشکیل شده توسط آهنگرهای بزرگ در فرآیند آهنگری، کاهش ناهمگنی ترکیب شیمیایی و ساختار متالوگرافی آهنگرهای بزرگ، پالایش دانه آستنیت فولاد. بهبود عملکرد بازرسی اولتراسونیک آهنگری، از بین بردن موج چمن، به طوری که انواع نقص های داخلی در آهنگری را می توان به وضوح نمایش داد تا انتقال آهنگری غیرقابل صلاحیت به فرآیند بعدی حذف شود.

4. برای انواع آهنگری های بزرگ مهم، در فرمولاسیون فرآیند عملیات حرارتی پس از آهنگری، اولین نکته باید پیشگیری و رفع مشکل لکه سفید باشد. بنابراین لازم است نتایج نمونه گیری هیدروژن در رایزرهای شمش فولادی بزرگ برای آهنگری که می تواند به عنوان داده های میانگین محتوای هیدروژن در فولاد مورد استفاده قرار گیرد، دانست و سپس زمان بازپخت هیدروژن زدایی لازم توسط هیدروژن را تعیین کرد. محاسبه انبساط آهنگری های بزرگ برای اطمینان از عدم وجود نقص نقطه سفید در آهنگری و ترتیب آن در فرآیند عملیات حرارتی پس از آهنگری.

این مهمترین مشکلی است که باید ابتدا در هنگام توسعه فرآیند عملیات حرارتی آهنگری های بزرگ پس از آهنگری حل شود. باید به طور موثر انجام شود تا به دلیل لکه های سفید، آهنگری ها از بین نرود.

5. برای آهنگری های بزرگ ساخته شده از فولاد مذاب پس از یک یا دو عملیات خلاء، اگر مقدار هیدروژن نمونه برداری شده در رایزر شمش کمتر از محتوای هیدروژن حد غیرسفید آهنگری باشد، مشکل هیدروژن زدایی را نمی توان در نظر گرفت. فرمولاسیون فرآیند عملیات حرارتی پس از آهنگری با این حال، اگر آهنگری برای از بین بردن فولاد به تردی هیدروژنی یا مقدار هیدروژن باقیمانده در فولاد دارای پیش بینی خاصی باشد، در ساخت فرآیند عملیات حرارتی پس از آهنگری، همچنان هیدروژن نفوذی را طی می کند، زمان بازپخت هیدروژنی لازم را محاسبه و تعیین می کند. برای اطمینان از مطابقت با نقشه های طراحی و اسناد فنی مربوطه برای آهنگری های بزرگ تحت شرایط مختلف، یک طرح دقیق ارائه دهید.

در نهایت، معرفی می‌شود که بازپخت میانی در طول فرآیند آهنگری می‌تواند آخال‌های سولفید را در فولاد کروی و پراکنده کند، که برای بهبود خواص عرضی (عمدتا چقرمگی ضربه) آهنگری‌های بزرگ مفید است.