چگونه از ترک خوردگی جلوگیری کنیم؟

ویژگی های توزیع تنش داخلی در آهنگری هنگام تشکیل ترک های عرضی به شرح زیر است: تنش فشاری روی سطح، تنش به طور چشمگیری در فاصله معینی از سطح تغییر می کند، از تنش فشاری تا تنش کششی زیاد. ترک ها در ناحیه پیک های تنش کششی ایجاد می شوند و سپس با توزیع مجدد تنش داخلی یا افزایش بیشتر شکنندگی فولاد به سطح آهنگری گسترش می یابند. ترک های عرضی با جهت عمود بر محور مشخص می شوند. چنین ترک‌هایی معمولاً در آهنگری‌های سخت‌نشده رخ می‌دهند، زیرا ناحیه انتقال بین سخت‌شده و سخت‌نشده دارای اوج تنش بزرگ است و تنش محوری بیشتر از تنش مماسی است.
آهنگری‌ها نمی‌توانند همه را خاموش کنند و اغلب در عیوب متالورژیکی جدی‌تر (مانند حباب، گنجاندن، ترک آهنگری، تفکیک، نقطه سفید و غیره)، تحت تأثیر تنش عملیات حرارتی وجود دارند، با این عیوب به عنوان نقطه شروع. از ترک، انبساط آهسته تا در نهایت شکستگی ناگهانی. علاوه بر این، در سطح مقطع رول، اغلب نقطه شروع شکست آشکاری در سطح شکستگی وجود ندارد که مانند برش چاقو است. این ویژگی شکستگی ناشی از مواد شکننده در اثر تنش حرارتی است.

برای آهنگری، ایجاد سوراخ‌های مرکزی و خنک کردن سطح و مرکز با هم می‌تواند باعث شود حداکثر تنش کششی به لایه میانی منتقل شود، همچنین می‌توان مقدار آن را تا حد زیادی کاهش داد، بنابراین این یکی از راه‌های موثر برای جلوگیری از برش متقاطع است. با این حال، عیوب متالورژیکی اغلب در معرض سطح سوراخ مرکزی است که معایب خود را نیز دارد.

به منظور جلوگیری از ترک خوردگی آهنگری، باید اقدامات متقابلی انجام شود. مواد اولیه باید بر اساس استانداردها بررسی شود و محتوای عناصر مضر باید به شدت کنترل شود. هنگامی که برخی از عناصر مضر (مانند بور) بیش از حد زیاد باشد، دمای گرمایش آهنگری را می توان به طور مناسب کاهش داد.

فقط پس از لایه برداری یا تمیز کردن چرخ آسیاب، می توان آهنگری را گرم کرد. هنگام گرم کردن، دمای کوره و نرخ گرمایش باید کنترل شود. هنگام گرم کردن در کوره شعله باید از محتوای بیش از حد گوگرد در سوخت اجتناب شود. در عین حال نباید آن را در یک محیط اکسید کننده قوی گرم کرد تا اکسیژن در فورجینگ ها پخش نشود تا انعطاف پذیری آهنگری ها کاهش یابد.

برای کنترل دمای گرمایش و تغییر شکل باید دقت شود. هنگام کشیدن، ابتدا باید به آرامی به آن ضربه زد و بعد از اینکه بافت به درستی شکسته شد و انعطاف پذیری بهبود یافت، مقدار تغییر شکل را افزایش داد. تغییر شکل کل هر آتش باید در محدوده 30 تا 70 درصد کنترل شود، در یک مکان نباشد، از روش آهنگری مارپیچی استفاده شود و از سر بزرگ به سمت دم فرستاده شود. برای آهنگری و بیلت های میانی با پلاستیسیته کم، می توان از پد پلاستیکی و برهم زدن استفاده کرد. قالب ها باید در حین آهنگری و قالب گیری از قبل گرم شده و به خوبی روغن کاری شوند.