مزیت آهنگری

2 مزیت آهنگری آشکار است، مطابق با تجهیزات برای سبک وزن

آهن آهنگری قوی تر، انعطاف پذیرتر و مقرون به صرفه تر است و بشر را به عصر آهن سوق می دهد.

استحکام و چقرمگی آهن فرفورژه بیشتر از برنز است، بنابراین برای ساخت سلاح های سرد مناسب تر است. چقرمگی و شکل پذیری خود آهن بیشتر از مس است و استحکام مواد را می توان از طریق آهنگری مکرر بلوک های آهنی در دمای بالا افزایش داد. با همان استحکام، چقرمگی آهن بسیار بهتر از برنز است. سلاح‌های سرد عصر برنز بیشتر به صورت شمشیرهای کوتاه با نوع رانشی ساخته می‌شدند، در حالی که سلاح‌های سرد عصر آهن برای برش چاقو محبوب شدند. علاوه بر این، فناوری آهنگری به انعطاف پذیری و چقرمگی بالایی فلز نیاز دارد. به عنوان ماده اصلی آهنگری، کشف و استفاده در مقیاس بزرگ از آهن نیز باعث توسعه فناوری آهنگری شد.

فراوانی نسبی آهن در پوسته زمین بیشتر از مس است که مقرون به صرفه تر است. هنگامی که فراوانی آهن در پوسته بیشتر از قلع و مس باشد، منشا آن نسبتاً کم است. به دلیل گرانی مس، مفرغ عمدتاً برای ظروف و سلاح های تشریفاتی در عصر مفرغ استفاده می شد و نمی توانست به طور کامل جایگزین ابزار سنگی به عنوان ابزار اصلی تولید شود. آهن به دلیل اقتصادی بودن به طور کامل جایگزین ابزار سنگی به عنوان ابزار اصلی تولید شد که باعث پیشرفت بیشتر فناوری آهنگری شد.

طبقه بندی فرآیند تشکیل فلز: ریخته گری، شکل دهی پلاستیک، ماشینکاری، جوشکاری، متالورژی پودر، قالب گیری تزریق فلز، شکل دهی نیمه جامد فلز، چاپ سه بعدی و غیره. در میان آنها، ریخته گری و جعل طولانی ترین تاریخ، پرکاربردترین.

آهنگری در مقایسه با ریخته‌گری و ماشین‌کاری دارای مزایایی در یکپارچگی قطعات، ساده بودن بافت، انعطاف‌پذیری قطعات و غیره است.

شکل دهی پلاستیک خواص فلز را با تغییر ریزساختار فلز بهینه می کند. پس از تغییر شکل پلاستیک، مواد فلزی نه تنها شکل و اندازه را تغییر می دهند، بلکه یک سری ساختار و خواص داخلی را نیز تغییر می دهند. ریزساختار مواد فلزی به طور قابل توجهی تغییر خواهد کرد. علاوه بر تعداد زیادی نوار لغزش و نوارهای دوقلوی، انتقال دانه نیز تغییر می کند، یعنی هر دانه در جهت تغییر شکل کشیده یا مسطح می شود و ساختار داخلی فلز تغییر می کند و در نتیجه خواص بهینه می شود. از فلز

آهنگری همچنین یکپارچگی ساختاری را فراهم می کند که با سایر فرآیندهای فلزکاری بی نظیر است. مواد اولیه اصلی برای آهنگری میله های فلزی، شمش و غیره. این مواد خام در فرآیند ذوب، ریخته‌گری و تبلور خود، ناگزیر باعث ایجاد تخلخل، انقباض و کریستال دندریتی و سایر عیوب می‌شوند، بنابراین، فرآیند ریخته‌گری برای نیاز به مقاومت در برابر ضربه یا تنش متناوب قطعات محیط کاری (مانند قطعات) دشوار است. دوک انتقال، حلقه، شاتون، چرخ ریل و غیره). آهنگری حفره های داخلی و حفره ای را که باعث ضعیف شدن قطعات فلزی می شود از بین می برد. آهنگری با پراکندگی جداسازی آلیاژها یا غیرفلزات یکنواختی شیمیایی عالی ایجاد می کند. یکپارچگی ساختاری قابل پیش بینی الزامات بازرسی قطعه را کاهش می دهد، عملیات حرارتی و ماشینکاری را ساده می کند و عملکرد بهینه قطعه را تحت شرایط بار در محل تضمین می کند.

ویژگی های دانه آهنگری چقرمگی جهت قطعات آهنگری را تعیین می کند. آهنگری با تغییر شکل مکانیکی فلز گرم شده در شرایط سخت، دانه‌های درشت را تصفیه می‌کند و منجر به ساختارهای فلزی متراکم می‌شود که منجر به اندازه دانه‌ها و ویژگی‌های جریان قابل پیش‌بینی می‌شود. در عمل با پیش ماشینکاری آهنگری ها می توان ساختار دندریتیک شمش را بهبود بخشید و شکاف سوراخ را از بین برد و خواص مکانیکی آهنگری ها را بهبود بخشید. این کیفیت به کیفیت های متالورژیکی و مکانیکی برتر تبدیل می شود و چقرمگی جهتی بهتری را در قسمت نهایی ایجاد می کند.

فورج ها بهترین جریان بافت فلزی را دارند. آهنگری تحت عمل تجهیزات تحت فشار و ابزار کار (دای) است، شمش یا شمش ریخته‌گری تغییر شکل موضعی یا تمام پلاستیکی ایجاد می‌کند تا اندازه هندسی، شکل قطعات (یا بلانک) مشخص شود و سازماندهی و عملکرد آن بهبود یابد. از روش پردازش پس از آهنگری، مواد فلزی دارای ثبات شکل و اندازه خوب، بافت یکنواخت، ساختار فیبر معقول و بهترین خواص مکانیکی جامع است.