فناوری آهنگری: تقسیم‌کننده زمان‌های تاریخی، خالق ارابه‌های طلایی و اسب‌های آهنی
2022-05-09
1.1 فناوری آهنگری سابقه طولانی دارد
آهنگری سابقه ای طولانی دارد و تمدن بشری را به «عصر آهن» سوق داده است. ظرفیت ابزارسازی انسان باعث پیشرفت تاریخ می‌شود، در حالی که ابزارها و تکنیک‌های تولید، توسعه تاریخ بشری را پیش می‌برند.
سه مرحله از تاریخ بشر: در سال 1836، کریستین هوئنسن تامسن "سه مرحله" تاریخ بشر را پیشنهاد کرد که با توجه به موادی که مردم ابزارهای خود را از آنها می ساختند، به عصر حجر، عصر برنز و عصر آهن تقسیم می شوند. اگرچه سفال به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفت، اما به خودی خود دوره ای را به عنوان یک ظرف "آغاز" نکرد، اما فناوری سفال باعث توسعه متالورژی، ریخته گری، آهنگری و سایر فرآیندهای تولیدی شد.
استفاده از ابزار سنگی، ظروف برنزی و سفال، پایه و اساس کاربرد فناوری آهنگری و ظروف آهنی را ایجاد کرد.
حفاری مواد اولیه در هنگام استفاده از ابزار سنگی، کشف فلزات را تسهیل کرد. بر اساس یافته های باستان شناسی، حدود 2.5 میلیون سال پیش، اولین انسان در شرق آفریقا ظاهر شد که یکی از ویژگی های مهم آن آغاز ساخت و استفاده از ابزار سنگی است، انسان نیز وارد عصر پارینه سنگی شد. در حدود 10000 سال قبل از میلاد، انسان شروع به ساخت و استفاده از ابزارهای سنگی کرد و وارد عصر نوسنگی شد.
انسان در استخراج سنگ، فلز خالص را یافت. طلا، نقره و مس به دلیل خواص شیمیایی نسبتاً خنثی برای اولین بار توسط انسان کشف و مورد استفاده قرار گرفتند. در حدود 9000 سال قبل از میلاد، بشر شروع به جعل نقره خالص و مس خالص کرد. در مراحل اولیه، محصولات آهنگری عمدتاً زیور آلات کوچک بودند. در مرحله بعد، با افزایش فلز خالص، شروع به آهنگری برخی ابزارها عمدتاً مس خالص کردند. اما ابزار سنگی همچنان ابزار غالب تولید در آن زمان بود و تعداد بسیار کمی از ابزارهای فلزی خالص ساخته می شد. به هر حال، فعالیت آهنگری فلزات طبیعی، دانش انسان را در مورد فلزات غنی کرده است.
پیدایش کوره‌های سفال‌گری دمای بالا و فضای تقلیل‌دهنده را فراهم کرد که توسعه متالورژی را تسهیل کرد. توسعه صنعت سفال راه را برای آهنگری هموار کرد. در اوایل عصر پارینه سنگی، انسان ها به غیر از سنگ زنی ابزارهای سنگی به عنوان ابزار، مهارت دیگری را نیز توسعه دادند - ساخت سفال. کوره تولید شده توسط تولید سفال می تواند در اوایل 6000 سال قبل از میلاد به دمای بالای 900 درجه سانتیگراد برسد و فضای کاهش دهنده CO را فراهم کند. در اوایل زندگی انسان، چوب سوخت اصلی بود. در محیطی که اکسیژن کافی وجود ندارد، CO گازی تولید شده توسط احتراق چوب در دمای بالا می تواند اکسید آهن قرمز (Fe2O3) در خاک رس را به تتروکسید آهن سیاه (Fe3O4) کاهش دهد. کشف متالورژی یک فرآیند طولانی بود. پنج یا شش هزار سال طول کشید تا بشر بتواند اولین مس خالص را از ابزار سنگی استخراج کند.
آهنگری سابقه ای طولانی دارد و تمدن بشری را به «عصر آهن» سوق داده است. ظرفیت ابزارسازی انسان باعث پیشرفت تاریخ می‌شود، در حالی که ابزارها و تکنیک‌های تولید، توسعه تاریخ بشری را پیش می‌برند.
سه مرحله از تاریخ بشر: در سال 1836، کریستین هوئنسن تامسن "سه مرحله" تاریخ بشر را پیشنهاد کرد که با توجه به موادی که مردم ابزارهای خود را از آنها می ساختند، به عصر حجر، عصر برنز و عصر آهن تقسیم می شوند. اگرچه سفال به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفت، اما به خودی خود دوره ای را به عنوان یک ظرف "آغاز" نکرد، اما فناوری سفال باعث توسعه متالورژی، ریخته گری، آهنگری و سایر فرآیندهای تولیدی شد.
استفاده از ابزار سنگی، ظروف برنزی و سفال، پایه و اساس کاربرد فناوری آهنگری و ظروف آهنی را ایجاد کرد.
حفاری مواد اولیه در هنگام استفاده از ابزار سنگی، کشف فلزات را تسهیل کرد. بر اساس یافته های باستان شناسی، حدود 2.5 میلیون سال پیش، اولین انسان در شرق آفریقا ظاهر شد که یکی از ویژگی های مهم آن آغاز ساخت و استفاده از ابزار سنگی است، انسان نیز وارد عصر پارینه سنگی شد. در حدود 10000 سال قبل از میلاد، انسان شروع به ساخت و استفاده از ابزارهای سنگی کرد و وارد عصر نوسنگی شد.
انسان در استخراج سنگ، فلز خالص را یافت. طلا، نقره و مس به دلیل خواص شیمیایی نسبتاً خنثی برای اولین بار توسط انسان کشف و مورد استفاده قرار گرفتند. در حدود 9000 سال قبل از میلاد، بشر شروع به جعل نقره خالص و مس خالص کرد. در مراحل اولیه، محصولات آهنگری عمدتاً زیور آلات کوچک بودند. در مرحله بعد، با افزایش فلز خالص، شروع به آهنگری برخی ابزارها عمدتاً مس خالص کردند. اما ابزار سنگی همچنان ابزار غالب تولید در آن زمان بود و تعداد بسیار کمی از ابزارهای فلزی خالص ساخته می شد. به هر حال، فعالیت آهنگری فلزات طبیعی، دانش انسان را در مورد فلزات غنی کرده است.
پیدایش کوره‌های سفال‌گری دمای بالا و فضای تقلیل‌دهنده را فراهم کرد که توسعه متالورژی را تسهیل کرد. توسعه صنعت سفال راه را برای آهنگری هموار کرد. در اوایل عصر پارینه سنگی، انسان ها به غیر از سنگ زنی ابزارهای سنگی به عنوان ابزار، مهارت دیگری را نیز توسعه دادند - ساخت سفال. کوره تولید شده توسط تولید سفال می تواند در اوایل 6000 سال قبل از میلاد به دمای بالای 900 درجه سانتیگراد برسد و فضای کاهش دهنده CO را فراهم کند. در اوایل زندگی انسان، چوب سوخت اصلی بود. در محیطی که اکسیژن کافی وجود ندارد، CO گازی تولید شده توسط احتراق چوب در دمای بالا می تواند اکسید آهن قرمز (Fe2O3) در خاک رس را به تتروکسید آهن سیاه (Fe3O4) کاهش دهد. کشف متالورژی یک فرآیند طولانی بود. پنج یا شش هزار سال طول کشید تا بشر بتواند اولین مس خالص را از ابزار سنگی استخراج کند.
فناوری حفاری کانال های جمع آوری فلزات را گسترش داده است. برای نوشیدن آب، گذشتگان تکنولوژی غرق کردن چاه را توسعه دادند. به عنوان یک سنگ، سنگ معدن به طور کلی در کوه های سنگی و سنگ های زیرزمینی ذخیره می شود و فن آوری چاه غرق شدن به انسان توانایی استخراج زیرزمینی را می دهد. توسعه فناوری متالورژی نیز شور و شوق بشر را برای یافتن سنگ معدن بالا و پایین کوه بسیار افزایش داد.
We use cookies to offer you a better browsing experience, analyze site traffic and personalize content. By using this site, you agree to our use of cookies.
Privacy Policy