ویژگی های آهنگری

در مقایسه با ریخته گری، ساختار فلز و خواص مکانیکی را می توان پس از آهنگری بهبود بخشید. پس از تغییر شکل ساختار ریخته‌گری به روش آهنگری، در اثر تغییر شکل و تبلور مجدد فلز، دندریت‌های درشت و دانه‌های ستونی به ساختاری متساوی الکلی شده با دانه‌های ریزتر و اندازه یکنواخت تبدیل می‌شوند که باعث جداسازی و تبلور مجدد اصلی در فولاد می‌شود. شمش. تخلخل، منافذ، آخال‌های سرباره و غیره فشرده و جوش داده می‌شوند و سازمان فشرده‌تر می‌شود که باعث بهبود انعطاف‌پذیری و خواص مکانیکی فلز می‌شود. خواص مکانیکی قطعات ریخته گری کمتر از آهنگری از همان مواد است. علاوه بر این، فرآیند آهنگری می تواند تداوم ساختار الیاف فلزی را تضمین کند، به طوری که ساختار الیاف آهنگری با شکل آهنگری سازگار است و خط جریان فلزی کامل است، که می تواند اطمینان حاصل کند که قطعات دارای خواص مکانیکی خوب هستند و عمر طولانی فورج قالب دقیق و اکستروژن سرد استفاده می شود. آهنگری های تولید شده توسط فرآیندهایی مانند اکستروژن گرم و اکستروژن گرم با ریخته گری قابل مقایسه نیستند. آهنگری اجسامی هستند که تحت فشار فلز قرار می گیرند و به شکل پلاستیکی تغییر شکل می دهند تا شکل مورد نیاز یا نیروی فشاری مناسب را شکل دهند. این نیرو معمولاً از طریق استفاده از چکش یا فشار حاصل می شود. فرآیند آهنگری یک ساختار دانه ای تصفیه شده ایجاد می کند و خواص فیزیکی فلز را بهبود می بخشد. در استفاده واقعی از قطعه، یک طراحی مناسب جریان ذرات را در جهت فشار اصلی ممکن می‌سازد. ریخته گری اجسام شکل دهنده فلز هستند که با روش های مختلف ریخته گری به دست می آیند، یعنی فلز مایع ذوب شده با ریختن، تزریق، مکش یا سایر روش های ریخته گری به داخل قالب ریخته گری از پیش آماده شده تزریق می شود و پس از سرد شدن، در معرض ریزش ماسه، تمیز کردن قرار می گیرد. و پس پردازش پردازش، و غیره، اشیاء حاصل از شکل، اندازه و ویژگی های خاص.