طبق مفاد استاندارد، حداقل دمای تلطیف فولاد 675 درجه سانتیگراد است، با در نظر گرفتن تأثیر پارامترهای تلطیف بر خواص مکانیکی آهنگری، لازم است تلطیف پس از کوئنچ همراه با اثر حذف هیدروژن قرار گیرد. و بازپخت حذف تنش پس از جوش، دما و زمان مورد استفاده در هر مرحله را تعیین می کند.
هنگامی که فولاد باید تا 24 ساعت پس از جوشکاری در دمای 690 درجه سانتیگراد آنیل شود، به منظور اطمینان از کاهش نشدن خواص مکانیکی فلز پایه، دمای تلطیف پس از خاموش شدن باید کمتر انتخاب شود، معمولاً در 650 درجه سانتیگراد. . بازپخت فولاد پس از جوشکاری باید در دمای پایین تر 610 درجه سانتیگراد انجام شود و بهترین پارامتر تمپر حدود 19 است، بنابراین پس از کوئنچ، بهترین درجه حرارت برای خواص مکانیکی را می توان مستقیماً در 650 درجه سانتیگراد بدست آورد.
محاسبه پارامترهای معتدل در بسیاری از متون گزارش شده است. در این مرحله، دما و زمان تلطیف در دورههای مختلف مانند کوئنچ، آنیل میانی جوش و آنیل پس از جوشکاری باید تحت زمان نگهداری معادل متفاوتی در یک دما به تلطیف تبدیل شود و سپس پارامترهای تلطیف با توجه به جمع محاسبه شود. دما و زمان معادل آن
فورجینگ حرارت عملیات حرارتی، با توجه به درجه حرارت کوره آهنگری به کوره را می توان به سه مورد تقسیم کرد.
آهنگرهای سرد در دمای کوره تا دمای خاموش کردن یا عادی شدن گرمایش کوره افزایش یافته است، که معمولاً برای قطعات کوچک روش گرمایش استفاده می شود، اما برای آهنگری های بزرگ محدوده گرمایش سریع، با بهبود کیفیت متالورژیکی وجود دارد. آهنگری، این روش گرمایش در کاربرد آهنگری های بزرگ بیشتر و بیشتر می شود.
آهنگری های سرد با گرم شدن کوره داخل کوره قرار می گیرند و قبل از رسیدن به نقطه انتقال فاز برای مدتی نگهداری می شوند و سپس تا دمای مورد نیاز گرم می شوند. این رایج ترین روش گرمایش آهنگری است، در عملیات حرارتی قطعات کوچک به ندرت استفاده می شود، به طور کلی گرمایش نردبانی نامیده می شود.
آهنگری های سرد در کوره ای گرم می شوند که دمای آن به 100-120 درجه سانتیگراد بالاتر از دمای خاموش کردن یا عادی سازی افزایش یافته است. چه برای قطعات کوچک و چه آهنگری های بزرگ سریع گرم می شوند، اما در عملیات حرارتی آهنگری های بزرگ به ندرت از گرمایش استفاده می شود، فقط در موارد خاص، مانند دمای تفاضلی نورد سرد و عملیات حرارتی نیز در این روش گرمایشی استفاده می شود.