مواد آهنگری عمدتاً فولاد کربنی و فولاد آلیاژی با ترکیبات مختلف و به دنبال آن آلومینیوم، منیزیم، مس، تیتانیوم و غیره و آلیاژهای آنها، سوپرآلیاژهای مبتنی بر آهن، سوپرآلیاژهای مبتنی بر نیکل و سوپرآلیاژهای مبتنی بر کبالت هستند. آلیاژهای تغییر شکل یافته نیز آهنگری می شوند. یا روش نورد تکمیل شده است، اما این آلیاژها به دلیل منطقه پلاستیکی نسبتاً باریک آهنگری نسبتاً دشواری دارند و دمای گرمایش، دمای آهنگری باز و دمای آهنگری نهایی مواد مختلف الزامات سختی دارند.
حالت خام مواد میله، شمش، پودر فلز و فلز مایع است. نسبت سطح مقطع فلز قبل از تغییر شکل به سطح مقطع بعد از تغییر شکل را نسبت آهنگری می گویند.
انتخاب صحیح نسبت آهنگری، دمای مناسب گرمایش و زمان نگهداری، دمای مناسب آهنگری اولیه و دمای آهنگری نهایی، مقدار تغییر شکل معقول و سرعت تغییر شکل نقش زیادی در بهبود کیفیت محصول و کاهش هزینه ها دارد.